Kadının yeri, evi mi? İşi mi?
“Çocuk da yaparım, kariyer de” söylemi zorlama mı?
Annelerin çok büyük bir çoğunluğu çalışma hayatını ya bırakıyor, ya da ara veriyor.
Öyle bolluk içinde yaşamasalar da, GEÇİNEBİLECEK durumda olmalarını yeterli bularak çocuklarına ve evlerine daha çok vakit ayırmak istediklerine karar veriyorlar.
Kimi bir süre sonra kaldığı yerden devam etmeye çalışıyor. Ama tabii ki bıraktığı yerden daha geriden başlamayı göze alarak.
Kimi, elde avuçta birikmiş parasıyla kendi işini kurmaya çalışıyor.
Maddi olarak rahat olmasa da, standardını düşürmeyi ve hatta sıkıntıya bile girmeyi göze alarak çalışmaya ara veren de çok anne var.
.“Girişimci anneler” bu yüzden çoğalmadı mı? Kadınlar, yüksek tempolu çalışma hayatıyla aile hayatını birlikte götüremeyeceklerini fark edince, ama birikimlerini kullanarak, ama kemerleri sıkarak kendi patronları olacakları, dolayısıyla da çalışma koşullarını kendilerinin belirleyecekleri işler yaratıyorlar.
Böyle bir tercih şansı olmayan kadınlar çoğunlukta. Birçok anne maddi zorunluluktan çalışıyor. Ancak, sanki imkânı olsa çok daha fazla kadın çocuk sahibi olduktan sonra iş hayatını bırakacakmış, ya da en azından kariyerinin tırmanışını yavaşlatmayı göze alarak çalışma hayatında değişikliklere gidecekmiş gibi...
E, o zaman “Çocuk da yaparım, kariyer de” söylemi içi boş bir balon mu?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder